sie022008trening obwodowy Komentarze: 4
Tę formę treningu stosuje się u początkowych kulturystów, u zaawansowanych w okresie przygotowania ogólnego w rocznym cyklu treningowym i jako rozgrzewkę przed treningiem - a więc można stosować ją na codzień, z różnym oczywiście natężeniem i odpowiednim wyborem ćwiczeń. Trening obwodowy przyczynia się do osiągnięcia dużej wytrzymałości siłowej, przez doskonalenie układu krążenia i oddychania, nie wpływając ujemnie na rozwój szybkości i koordynacji ruchowej. Stosowany jest przez przedstawicieli wielu dyscyplin sportowych. Ogólne zasady treningu obwodowego przedstawiają się następująco:
- ustawiamy 8-12 stacji do ćwiczeń
- ćwiczenia powinny być opanowane technicznie
- obciążenie lub ilość ruchów powinna wynosić 50% możliwości ćwiczącego (np. rekord w przysiadzie wynosi 100 kg
- ćwiczymy na 50 kg, podciągamy się na drążku 20 razy, stosujemy 10 pociągnięć)
- nie stosujemy przerw między ćwiczeniami
- obwód pokonujemy w takim czasie aby nie doprowadzić do wyczerpania
- po stwierdzeniu poprawy kondycji skracamy czas albo zwiększamy obciążenie.
Czas wykonania jednego ćwiczenia nie powinien przekraczać jednej minuty, a ilość powtórzeń średnio 15 razy. Możliwość wariantów w ustawieniu stacji jest bardzo duża, zależy od tego jakie grupy mięśniowe chcemy ćwiczyć i w jaki sposób, a praktycznie zależy od ilości posiadanego sprzętu i inwencji ćwiczących. Obwód taki można również wytyczyć w terenie. Na przykład może wyglądać tak:
1. ,,Francuskie wyciskanie" kamienia zza głowy.
2. Uginanie przedramion z kamieniem trzymanym oburącz.
3. Skłony tułowia o prostych plecach i belką na karku.
4. Skręty tułowia z belką na karku.
5. Podciąganie się na gałęzi.
6. Rzut kamieniem w tył przez głowę.
7. Rzut oburącz kamieniem zza głowy.
8. Przysiady z wyskokami z belką na karku.
Odległość między stacjami pokonujemy truchtem. Na hali sportowej możemy wykorzystać posiadany sprzęt - hantle, sztangielki, sztangę, sztangę na stojakach, drabinki, materace, itp. ustawiając stacje na poszczególne grupy mięśniowe. Najdogodniej jest wykonywać trening obwodowy wykorzystując wielostanowiskowy atlas. Zalecamy wykonywać na treningu do 3 obwodów ustawionych stacji. Nie pomijajcie w treningu tej metody. Tylko ten sposób ćwiczeń daje żelazną kondycję, która pozwoli wam wytrzymać nawet najcięższy trening z obciążeniem. Stosowanie samej metody kulturystycznej i ciężko atletycznej nie wzmacnia serca i płuc, doprowadza do utraty wytrzymałości ogólnej. Jak z tego widać, trening obwodowy, który możemy kształtować według potrzeb (liczba stacji, obwodów, obciążenia, przerwy wypoczynkowe, itd.), daje rozliczne korzyści, nie tylko typowo kulturystyczne, dla sylwetki, ale również dla ogólnej sprawności i kondycji fizycznej. A o to przykład jak na organizm ćwiczącego wpływa zmiana niektórych parametrów obwodu:
- wzrost ciężaru - wzrost siły
- wzrost liczby powtórzeń - wzrost wytrzymałości mięśniowej
- większe tempo ćwiczeń - wzrost siły eksplozywnej
- podwyższenie tempa - wzrost wytrzymałości. sercowo-mięśniowej
- więcej wysiłków maksymalnych - większa siła i wytrzymałość
- zwiększenie napięcia mięśni - wzrost siły i mocy
sie022008Filozofia treningu Komentarze: 1
Każdy kulturysta marzący o sukcesach w sportowej rywalizacji, ale nie tylko, chce być większy, rozwijać swoje granice fizyczne i umysłowe. Taki rozwój daje po pewnym czasie konkretne efekty w czasie występu na konkursie. Ciężkie wagi to najlepszy sposób na zbudowanie wielkości ciała. Ostatnie badania fizjologiczne dowodzą nawet, że niezwykle skuteczne jest wykonywanie w części serii lub powtórzeń ruchów częściowych, niepełnych. Stosując przy tym duże ciężary zyskujemy masę i gęstość mięśni przez maksymalne ich przeładowanie.
Jak wskazuje doświadczenie najlepszych kulturystów świata, trening na masę z dużymi ciężarami należy zaczynać dopiero po 2-4-letnim przygotowaniu z mniejszymi, średnimi obciążeniami, a więc kiedy zbuduje się podstawową bazę fizyczną.
Jakie ćwiczenia podstawowe są najbardziej skuteczne w budowaniu masy, przy zastosowaniu dużych ciężarów?
Tutaj również opieram się na opinii takich autorytetów, jak np. Schwarzenegger i Haney. Aby organizm dobrze reagował na duże przeładowanie mięśni, a przy tym powodował rozwój masy mięśniowej i siły, optymalne są ćwiczenia angażujące praktycznie całe ciało. Do takich należą np. przysiady ze sztangą, które angażują wiele podstawowych mięśni. Tak się nie dzieje wtedy, kiedy robimy np. wspięcia na palce w siadzie, nawet z dużymi ciężarami, bowiem wtedy stresowane są lokalnie głównie mięsnie łydek.
Ćwiczeniem podstawowym jest również martwy ciąg ze sztangą z ugiętych nóg, który kształtuje wszechstronnie mięśnie grzbietu, nóg, barków. Silne mięśnie grzbietu są bardzo potrzebne do wykonywania innych ćwiczeń, jak np. wiosłowania ze sztangą w opadzie przodem.
Wyciskanie sztangi w leżeniu na ławce, ale najlepiej skośnej pod kątem 30 stopni, wspaniale wpływa na rozwój masy mięsni klatki piersiowej, barków i prostowników ramion. Uzupełnieniem powinny być rozpiętki ze sztangielkami w leżeniu.
W ćwiczeniach podstawowych stosuje się głownie tzw. wolne ciężary (sztanga, sztangielki), bowiem angażują one wszechstronniej wiele grup mięśniowych, a tym samym przyczyniają się do ich wzrostu. Warto je jednak uzupełniać ćwiczeniami na maszynach i wyciągu bloczkowym, przysiady na hack-maszynie lub prostowanie nóg na suwnicy w leżeniu tyłem, przyciąganie linki wyciągu do klatki w siadzie płaskim, wyciskanie zza karku w siadzie na maszynie itp.
Najbardziej optymalne wydaje się stosowanie takich ciężarów, aby można było wykonać kilka serii z 6-8 powtórzeniami lub przy progresji obciążenia z serii na serię -6-2 powtórzeniami
Siła jest kluczem do wielkości mięśni. Gdy chcesz być większy, potężniejszy i mocno umięśniony-musisz być przede wszystkim silniejszy!
Większość kulturystów, a dotyczy to tych, którzy osiągnęli już pewien stopień zaawansowania, obawia się treningu siłowego z dużymi obciążeniami. Nie dotyczy to początkujących, u których szybki rozwój mięśni następuje przy umiarkowanych ciężarach, aczkolwiek też w ramach tzw. przeładowania mięśni stopniowo zwiększanych wg indywidualnych możliwości.
Problem polega na tym, że uważa się trening siłowy za coś kompletnie oddzielonego od klasycznych metod treningu kulturystycznego. Takie podejście rozmija się z fizjologicznie stwierdzonymi faktami. Dźwiganie dużych ciężarów wymaga bowiem dużych i silnych mięśni. Jeśli więc kulturysta chce mieć dużą masę mięśniową, musi stosować w swoim treningu-okresowo- duże ciężary.
Zdaniem wielu trenerów kulturystyki ciężarowcy, którzy stosują niemal wyłącznie trening progresywny (coraz większe obciążenia), mają sylwetki znacznie odbiegające od wyglądu kulturystów-amatorów, mniejszą masę mięśniową. Jednak wynika to głównie z tego, że ciężarowcy stosują małą liczbę powtórzeń, a ich celem jest bicie rekordów, co wcale nie oznacza równomiernego rozwoju całej masy mięśniowej ciała. Pamiętajmy przy tym, że w ciężarach dużą rolę odgrywa technika i siła dynamiczna (szybka), a sam wysiłek trwa 2-3 sekundy. Dlatego ciężarowiec- rekordzista wcale nie musi mieć wielkiej masy mięśniowej, natomiast mięśnie dynamiczne, które jednorazowo musi uruchomić do krótkotrwałego wysiłku w celu uniesienia maksymalnego ciężaru.
Arnold Schwarzenegger, wzorem swojego idola, Rega Parka, od początku swojej kariery ćwiczył głównie na duże grupy mięśniowe i-jak na swoje ówczesne możliwości-z dużymi ciężarami. Chodziło mu bowiem o rozwinięcie swojego ciała, dużej masy mięśniowej. Dopiero z tak, z grubsza ulepionej sylwetki rzeźbił i kształtował swoje ciało zgodnie z wymogami stawianymi w kulturystyce. Podobne metody stosowali inni wielcy kulturyści: Franco Columbu, Sergio Oliwa, Lee Haney i wielu innych. Przykładem aktualnym może być Kevin Levrone - wicemistrz Mr. Olympia 1992. Potrafi on robić wyciskanie w leżeniu na ławce 260-280 kg w kilku seriach i 4-6 powtórzeniach .Podobnie w przysiadach ze sztangą operuje ciężarami w granicach 320-350 kg.
Dla średniozaawansowanych kulturystów, którzy chcą zwiększyć masę mięśniową, takie ciężary wydają się wręcz nieosiągalne. Nie trzeba jednak porównywać się z innymi, trzeba tylko maksymalnie wykorzystywać swój potencjał genetyczny w danym okresie rozwoju. Nawet, gdy wyciska się na ławie tylko np. 100kg, a po pewnym czasie 110-120 kg, to już stajemy się więksi i silniejsi. Rzecz bowiem w tym, aby trening siłowy dopasować do swoich aktualnych możliwości.
W treningu na masę mięśniową, gdy stosuje się po 6-8 powtórzeń w seriach lub mniej, wszystkie ciężary są duże. Dlatego okresowy program treningu z dużymi ciężarami nie powinien być stosowany dłużej niż 6 miesięcy w roku, np. rozkładając go na 2-3 raty w okresach poprzedzających start w najważniejszych konkursach. Zasięg takiego treningu powinien być określony tylko długością odpoczynku, snu i właściwego żywienia.
Dla zdobycia masy i siły najbardziej optymalne jest stosowanie w programie treningowym tzw. ćwiczeń podstawowych, głównie na wielkie grupy mięśniowe. Nie należy się przy tym sugerować w tym okresie wzrostem tkanki tłuszczowej, gdyż stosując duże obciążenia konieczne jest spożywanie większej ilości kalorii w diecie dziennej, kalorii z większej ilości proteiny i tłuszczu. Ważne jest również zrozumienie tego, że ciężary w poszczególnych ćwiczeniach powinny stopniowo wzrastać, ale czas treningu powinien pozostawać ten sam. Odnowa organizmu po dużych wysiłkach jest bowiem równie ważna, jak duże ciężary do budowania masy. Te proporcje aby trening na masę był skuteczny, muszą być ściśle przestrzegane.